28/03/2021
Voorpost heeft de 35ste verjaardag van de antifascistische aanslag in Kedichem herdacht.

Op 29 maart 1986 vond in Hotel Cosmopolite in Kedichem een bespreking plaats tussen de Centrumdemocraten en de Centrumpartij. Antifascisten vielen het hotel met 300 mensen aan. Daarbij ontstond door een brandbom brand, waardoor het hotel in de as werd gelegd. Bij de ontruiming van het hotel verloor een van de partijleden, Wil Schuurman, een been. Als gevolg van bij de aanslag opgelopen verwondingen verloor de heer Klein in het ziekenhuis het leven. Bij de sloop van het verwoeste hotel kwam de eigenaar om het leven. Het resultaat van deze antifascistische aanslag: twee doden, een blijvend invalide, vele gewonden en een afgebrand hotel. Slechts enkele terroristen zijn voor deze aanslag veroordeeld. Één van hen is nu ‘onderzoeker’ voor de Anne Frankstichting en wordt regelmatig in de media kritiekloos het woord gegeven. Ook nu nog kijkt de regeringsgezinde pers de andere kant op. Sterker, er is niets geleerd. Deze dagen is er in de reguliere media ‘ophef’ over een actie met zelfklevers welke gelinkt worden aan het anti-antifaplatform Vizier op Links. Ophef over zelfklevers, maar niet over tientallen jaren geweld, terreur en intimidatie vanuit de linkerzijde. Aan de deur van het hotel werd geen zelfklever opgehangen, maar werd een brandbom naar binnen gegooid.

Voorpost herdenkt de aanslag iedere vijf jaar. In 2006 met een processie, in 2011 met een korte ceremonie aan de overkant van de rivier en in 2016 met een lentewandeling.

Actieleider Florens opende met zijn toespraak de herdenking: “De links-fascisten van destijds hebben hun bivakmutsen afgelegd, maar hun werk hebben ze niet gestaakt. De daders van Kedichem bestoken tegenwoordig scholen met lespakketten, om kinderen al op vroege leeftijd te indoctrineren met anti-blank gedachtegoed. Ook gemeenten zijn niet veilig: ze krijgen ongevraagd “factsheets” opgestuurd om hen te waarschuwen voor alles wat rechts zou zijn.”. De systeemknechten van toen zijn nu nuttige idioten geworden.
Desondanks is hij niet pessimistisch: “steeds minder mensen nemen dit soort gedachtepolitie serieus. Vooral jongeren laten zich niet meer zeggen wat ze moeten denken.” ”Ook in de rest van Europa zien we een nieuwe generatie jonge nationalisten die opstaat.”

Bij de herdenking was ook een ooggetuige, de Utrechter Wim Vreeswijk. In zijn toespraak beschreef hij de sfeer en de linkse terreur van destijds. Het verhaalde over de nauwelijks aanwezige politie, het gruwelijke antifascistische geweld en over de pers die de andere kant op keek.

Iemand die er destijds niet bij was, maar wel zeer betrokken was bij de Centrumbeweging is Alfred Vierling. In zijn toespraak duidde hij de betekenis van de aanlag en de politieke gevolgen.

Tot slot van de herdenking werd er een minuut stilte gehouden voor de slachtoffers van de aanslag en voor hen die ons sindsdien zijn ontvallen.

Antifascisme is geen mening, maar een misdaad. Nooit meer antifascisme!